Ad illustrissimum principem divum Alphonsum
de Aragonia, Calabriae ducem, Platini Mediolanensis
liber tertius Ferrariensis incipit

Vt duce conspecto redit in certamina miles

      Fortior, ut celeres aere cientur equi,

Sic mea procedunt epigrammata, teque secundo

      Nostra suum nusquam Musa remittit opus:

5

Quem tua non alacrem facient hortamina, princeps,

      Sanguinis ille (mihi crede!) tepore vacat.

Proelia Thersites non detrectaret in armis,

      Si sit ab auspiciis missus in arma tuis;

Quae modo vix primi radebat littora ponti,

10

      Nunc ope cymba tui numinis alta petit:

Scilicet, o reges, vos estis numina Phoebi,

      In vobis lauri sunt laticesque sacri,

Vos facitis vates, vestrum est dare serta poetis

      Et plus Aonia labra rigatis aqua.

15

Cur mihi non licuit tenerae lanuginis annos,

      Dux Alphonse, tua composuisse domo?

O qualis Phoebi nunc regia bella sacerdos

      Et decus aggrederer dicere grande tuum!

Fallor, an haec tua me vetat indulgentia laurum

20

      Desperare comis, qua cariturus eram?

Te maiora manent, auri tu saecula reddes:

      Auguror in fatis maxima quaeque tuis.

Interea mea praeludet tibi saepe Thalia,

      Moliar ut meritis digna aliquando tuis.