Tumulus Angellinae puellae Senensis.
Pontanus queritur alloquens amatores

Ne coelo idalium sidus, ne quaerite, amantes:

      Occidit, ipsa latet victa dolore Venus.

Lugent te, Angellina, deae, flet gratia, Amorque

      Deseruit tristes tristis et ipse Senas,

5

Extinxitque faces puer excussitque pharetram,

      Et decor informes traxit in ore notas.

Mundiciae cultusque nigra sub veste feretro

      Intulerant; deicit funera acerba pudor.

Vt posita est tumulo, Caiae planxere puellae,

10

      Abrupit flavas Blandia nympha comas.

Has inter Iunipra gravi superata dolore

      Moesta silet: lacrimae pulcra per ora fluunt;

Ipsa lavat corpus lacrimis ungitque liquore,

      Quem niger e lento palmite fundit Arabs;

15

Ipsa vale extremum peragit dum, voce retenta

      Concidit et visa est se quoque velle mori.

Dii factum aspexere; brevi nam tempore surgit

      Iunipra e lacrimis, iuniper, orta tuis.

Mansit arabs odor in ligno, de cortice amaras

20

      Qui referat lacrimas: nunc quoque gutta cadit.

Qui sparsi crines tumulo iacuere sepultae,

      Nunc vestit ramos horrida fronde coma.

Dis pietas, Iunipra, tua est accepta; sorori

      Contingit per te nanque perennis honos.