Deploratio Sturni. Pontanus queritur

Cantabas mecum ad citharam, dulcisque querelas

      Fingebas vario garrulus ipse sono,

Fingebas et me variantem carmina plectro,

      Ore tuo et noster saepe recurrit amor.

5

Ipse tibi numeros monstro, numerumque recenses;

      Ipse tibi carmen, carmen et ipse refers.

Saepe etiam rostro invitas, pungisque tacentem,

      Praecinis et querulos, quos sequar ipse, modos.

Invidit mihi te nigri Iovis invida coniux,

10

      Quae laetum nobis nil sinit esse diu,

Nil tenerum, nil dulce diu. Bone sturne, bone ales

      Lenis avis, bellum quid queat esse diu?

Ah desiderium, ac lacrimas quas, sturne, relinquis,

      Ipse diu luctus, ipse future dolor.

15

At contra elisium per te nemus et pia vernant

      Arva, sonant cantu prata canora tuo,

Ac tenebrosum iter horrenda et via tristis Averni

      Sentit nescio quid gutture dulce tuo.

Tu modo, cum remeant nocturna ad somnia manes,

20

      Nocturnis venias manibus ipse comes,

Et mecum in somnis dulces meditare querelas

      Ad citharam, et solitos perstrepe in aure sonos.