Tumulus Rosciae puellae.
ipsa e tumulo loquitur

Ros mihi dat titulum, nomenque est Roscia nostrum;

      Ros brevis est, brevis, heu, sic mihi vita fuit.

Rore madet tumulus, stillant et marmora rorem;

      Roscia sum, me ros roscida et unda rigat.

5

Sed nec apes tumulo, verum insedere cicadae,

      Stridulaque ad cineres, hei mihi, turba crepat.

Bruma mihi requies, aestas est poena sepultae,

      Bruma quies, aestas est mihi supplicium.