Tumulus Massilae vernulae. urna ipsa loquitur

Vrna loquor: cinis est infans, infantula mecum est,

      Vernula nata domi, nata gemella patri.

Hanc mater mihi commendat post funera et inquit:

      "Ipsa tibi hanc peperi, nata futura tua est."

5

Hanc alui in tenebris; nutrix nox; hubera suxit

      Noctis, et infanti lac fuit ipse sopor.

Nec fatur; verum somno testata perenni,

      Quam nasci satius vos docet esse mori.

Hanc nullae torquent curae, non matris in ore est,

10

      Non lana in digitis comminuenda datur;

Continuas ducit noctes; lux nulla, nec ulli

      Sunt vitae sensus, munera nulla premunt.

Dumque haec ipsa loquor, secura infantula dormit;

      Illam perpetuo somnus ab himbre rigat.

15

Nomen erat quod fecit herus Massila; Camoenae

      Ornarunt domini pro pietate locum.

Hic dormit Massila; sopor lac, hubera praebet

      Nox ipsa, at cunas et tenebrae et loculi.