8. ad se ipsum

Aut ego mentis inops nec habent mea lumina visum,

      Aut non qualis heri Delius urget equos.

Compita, fana, lares, laquearia, moenia, turres,

      Nescio quo nunc sunt pallidiora modo.

5

Mox, ubi sublimi volui trabe ponere lumen,

      Luce quasi exstincta, languida lampas erat.

Ambustos purgo lychnos, renovatur olivum;

      Candida sed lychni lumina ferre negant.

Et patet et nullum recipit mea ianua solem,

10

      Et patet et nullum lata fenestra diem.

Nimirum: procul est aliamque illuminat oram

      Sol meus, in tenebris hic miser ipse vagor.

Ah, pereat, quisquis peregrinas quaerere terras

      Repperit et primum curribus egit iter.

15

Ille mihi infensas nimis ingeniosus ad artes,

      Vtilius potuit non habuisse pedes.

Me miserum! Nullos capiunt mea lumina somnos,

      Iam longa didici pervigilare mora.

In latus evolvor, stratis pulvinus oberrat,

20

      Et nulla possum parte iacere thori.

Saepe pulex, altae res insidiosa quieti,

      Creditus est humeros sollicitasse meos.

Strata revolvebam, rugas intentus ad omnes.

      Heu mihi! nam mordax non erat ille pulex.

25

Vnus heri comitum media stetit obvius urbe,

      Cum peterem dominae tecta relicta meae.

Et: "Quid - ait - morbi? Tristis cur pallor in ore est?

      Incolumis fueras et bene sanus heri". -

Mutat amor formam miserosque intercipit artus,

30

      Extenuans cura membra sepulta gravi.