Ad reverendissimum in Christo patrem illustrissimum dominum Hermannum Coloniae Agrippinae Archiantistitem sacri romani imperii principem electorem
Venerat in mentem dudum illustrissime princeps
Velle tuum totum me dare in obsequium.
Haec voluisse pudet, sed multa negotia partim
Ne partim et longe praepediere viae.
5
Vnde etiam inceptum tenui calamum auspiciumque
Hactenus et siluit musula nostra diu.
At tandem mecum miser ah tam principi honesto et
Illustri. Ignotum num pudet esse viro?
Hinc tentanda fuit via qua dignarer amore
10
Quaque sacro fruerer principis alloquio.
Incideram interea dum forte opus atque libellos
Felicis nostri scriptaque malleoli.
Continuo excussum certe haec sunt principe docto
Atque Agrippino praesule digna legi.
15
Auctor enim illorum Germanis natus in oris,
Germanis merito praesul cumque leget.
Inveniet quia nam ludosque salesque modestos
Mordacesque iocos vafraque dicta viri.
Dicacem offendet lector cynicumque magistrum,
20
Quique hostes lacerat mordicus usque suos.
Vnde et iure suo poterit dici ille Cicada
Quae semel ut tacta est murmura longa canit.
Temporis ille sui carpit variosque reprendit
Indecoros actus, scandala multa notans.
25
Ipse stilus scripti quamvis levis atque humilis sit
Haec satis incudi traditus eloquii.
Plautino quamvis redolet minus ille nidore,
Est tamen et salibus plenior atque iocis.
Quae tibi scripta quidem princeps clarissime praesul
30
Magnifice exhibeo, dedico et illa tibi.
Et si quando vacet nostros percurre libellos
Atque manu volvas illa vel illa sacra
Comperies (quamvis vultu gravis atque severo
Sis pater) ut risum vi retinere queas.