I. Caesarius ad lectorem de Fortunii opere
Non fortunatum dices a nomine tantum
Docta arte excultum qui tibi mittit opus.
Iure etiam poteris mirum censere deorum
Dignum epulis, dignum sedibus Aetheriis,
5
Qui residens terris caelestia templa deosque
Visit et afflatus numine mira refert.
Idem
Astrorum cursus quod perquisiverit Atlas
Coelestes fertur sustinuisse domos;
Quanto maiori, vi pondus sustinet ille
Qui studet et caelum noscere et artificem.
I. Musonius ad Fortunatum
Fortunate operum Fortuni erumpere foetus
Maturos perque ora virum permitte vagari
Ac laxis longe lateque excurrere habenis.
Idem ad eundem
Quid referam quam certa canam praesagia, quamque
Admiranda feras dubiis oracula rebus?
Tu superos aperis motus, quid menstrua luna;
Quid Sol admoneat nosti Solisque labores
5
Seu pugnat contra sublimes aetheris orbes
Seu nitidum caput infuscat ferrugine nigra
Terrorem mundo incutiens , Aegyptia sacra
Nemo te melius didicit simulacraque divum
Omnigenum tu rerum altas cognoscere causas
10
Fortuni potes atque ausis felicibus audes.
Ipsi etiam tibi caelicolae penetralia caeli
Per duros et inaccessos caecosque recessus
Ac velut immersos tenebris ac nocte sepultos
In lucem revocas rectoque in limine sistis.
15
Qua tendant gressus praetenta lampade monstras,
Admonitique tuo monitu meliora sequuntur.
Iam pandent tua luce palam monimenta quid alti
Vis animi praestet,, quid possit vivida virtus.
Gregorius de Terano ad lectorem
Mira docet miri Fortuni pagina; mira
Visa prius iam non mira videnda vides.
Antonii Vthaumezontis Lusitani ad lectorem carmen
Qui cupis occultas rerum cognoscere causas
Huc converte oculos, pectoris ast oculos.
Perspicias animo quae nunc Fortunius affert
Qui vigili superas mente domos adiit.
5
Turget fecundo (mirabile) corpore virgo
Quam mas non tetigit virgoque spes hominum est.
Haud istum nodum solvit (mihi credite) Phoebus
Nec chorus Aonidum talia mira docet.
Perlege, non magno, eximiumque parare libellum
10
Hunc tibi iam poteris, perlege doctus eris.