Martianus Capella de nuptiis Philologiae et Mercurii 9, 907


907.

Nam Thrax quo duri rumpere regna Erebi

Quoque suam meruit immemor Eurydicen,

Quo cantu stupidae tigridis ira ruit,

Quo fertur rabidas perdomuisse feras,

5

Quo uidit rigidas glandibus ire comas

Ismaros et siluas currere monte suas,

Carmine quo Strymon continuit latices,

Et Tanais uersis saepe reflatus aquis,

Quo impune accubuit rictibus agna lupi,

10

Et lepus immiti contulit ora cani:

Hoc nunc permulsit insonuitque melo

Accumulansque magis carmina sacra Ioui.

Quo Amphion rigido in corpore mentis iter

Quoque dedit montes sumere posse animas,

15

Quo sensus duris cautibus inseruit

Et docuit rupes carmina uelle sequi.

(Nam muros Thebis dulcisonis fidibus

Praesidiumque dedit carminis arbitrio.)

Sed nec Arioniam marmora surda chelyn

20

Tempsere, extremam cum flagitaret opem,

Et licet indomiti dira procella noti

Spumea Scyllaei uerreret ima maris,

Delphinas totis sollicitauit aquis,

Et melicos cantus belua grata tulit.

25

O uere antistans numina magna deum,

Quae istorum laudes protulit Harmonia,

Quae domitare Erebum, marmora, saxa, feras

Et potuit rupes sensificare tonis.