Prudentius cathemerinon 4

Testo base di riferimento: J. Bergman, 1926

Cura dell'edizione digitale: G. Dalla Pietà, 2009


Pastis uisceribus ciboque sumpto

Quem lex corporis inbecilla poscit,

Laudem lingua deo patri rependat,

Patri qui Cherubin sedile sacrum

5

Nec non et Seraphin suum supremo

Subnixus solio tenet regitque.

Hic est quem Sabaoth deum uocamus;

Expers principii carensque fine,

Rerum conditor et repertor orbis,

10

Fons uitae liquida fluens ab arce

Infusor fidei, sator pudoris,

Mortis perdomitor, salutis auctor.

Omnes quod sumus aut uigemus, inde est.

Regnat spiritus ille sempiternus

15

A Christo simul et parente missus.

Intrat pectora candidus pudica,

Quae templi uice consecrata rident

Postquam conbiberint deum medullis.

Sed si quid uitii doliue nasci

20

Inter uiscera iam dicata sensit,

Ceu spurcum refugit celer sacellum.

Taetrum flagrat enim uapore crasso

Horror conscius aestuante culpa

Offensumque bonum niger repellit.

25

Nec solus pudor innocensue uotum

Templum constituunt perenne Christo

In cordis medii sinu ac recessu,

Sed ne crapula ferueat cauendum est,

Quae sedem fidei cibis refertam

30

Vsque ad congeriem coartet intus.

Parcis uictibus expedita corda

Infusum melius deum receptant;

Hic pastus animae est saporque uerus.

Sed nos tu gemino fouens paratu

35

Artus atque animas utroque pastu

Confirmas, pater, ac uigore conples.

Sic olim tua praecluens potestas

Inter raucisonos situm leones

Inlapsis dapibus uirum refouit.

40

Illum fusile numen execrantem

Et curuare caput sub expolita

Aeris materia nefas putantem

Plebs dirae Babylonis ac tyrannus

Morti subdiderant, feris dicarant

45

Saeuis protinus haustibus uorandum.

O semper pietas fidesque tuta!

Lambunt indomiti uirum leones

Intactumque dei tremunt alumnum.

Astant comminus et iubas reponunt,

50

Mansuescit rabies fameque blanda

Praedam rictibus ambit incruentis.

Sed cum tenderet ad superna palmas

Expertumque sibi deum rogaret

Clausus iugiter indigensque uictus,

55

Iussus nuntius aduolare terris,

Qui pastum famulo daret probato,

Raptim desilit obsequente mundo.

Cernit forte procul dapes inemptas,

Quas messoribus Ambacum profeta

60

Agresti bonus exhibebat arte.

Huius caesarie manu prehensa

Plenis, sicut erat, grauem canistris

Suspensum rapit et uehit per auras.

Tum raptus simul ipse prandiumque

65

Sensim labitur in lacum leonum

Et quas tunc epulas gerebat offert:

"Sumas laetus" ait "libensque carpas

Quae summus pater angelusque Christi

Mittunt liba tibi sub hoc periclo".

70

His sumptis Danielus excitauit

In caelum faciem ciboque fortis

"Amen" reddidit, "alleluia" dixit.

Sic nos muneribus tuis refecti,

Largitor deus omnium bonorum,

75

Grates reddimus et sacramus hymnos.

Tu nos tristifico uelut tyranno

Mundi scilicet inpotentis actu

Conclusos regis et feram repellis

Quae circumfremit ac uorare temptat

80

Insanos acuens furore dentes,

Cur te, summe deus, precemur unum.

Vexamur, premimur, malis rotamur;

Oderunt lacerant trahunt lacessunt;

Iuncta est suppliciis fides iniquis.

85

Nec defit tamen anxiis medella;

Nam languente truci leonis ira

Inlapsae superingeruntur escae.

Quas si quis sitienter hauriendo

Non gustu tenui sed ore pleno

90

Internis uelit inplicare uenis,

Hic sancto satiatus ex profeta

Iustorum capiet cibos uirorum

Qui fructum domino metunt perenni.

Nil est dulcius ac magis saporum,

95

Nil quod plus hominem iuuare possit

Quam uatis pia praecinentis orsa.

His sumptis licet insolens potestas

Prauum iudicet inrogetque mortem,

Inpasti licet inruant leones,

100

Nos semper dominum patrem fatentes

In te, Christe deus, loquemur unum

Constanterque tuam crucem feremus.