Quantum ualerent inter homines litterae

Dixi superius; quantus nunc illis honos

A superis sit tributus tradam memoriae.

Simonides idem ille de quo rettuli,

5

Victori laudem cuidam pyctae ut scriberet

Certo conductus pretio, secretum petit.

Exigua cum frenaret materia impetum,

Vsus poetae more est licentia

Atque interposuit gemina Ledae sidera,

10

Auctoritatem similis referens gloriae.

Opus adprobauit; sed mercedis tertiam

Accepit partem. cum relicuas posceret:

"Illi" inquit "reddent quorum sunt laudis duae.

Verum ut ne irate te dimissum sentiant,

15

Ad cenam mihi promitte; cognatos uolo

Hodie inuitare, quorum es in numero mihi."

Fraudatus quamuis et dolens iniuria,

Ne male dimissus gratiam corrumperet,

Promisit. rediit hora dicta, recubuit.

20

Splendebat hilare poculis conuiuium,

Magno apparatu laeta resonabat domus,

Repente duo cum iuuenes, sparsi puluere,

Sudore multo diffluentes, corpore

Humanam supra formam, cuidam seruolo

25

Mandant ut ad se prouocet Simonidem;

Illius interesse ne faciat moram.

Homo perturbatus excitat Simonidem;

Vnum promorat uix pedem triclinio,

Ruina camarae subito oppressit ceteros;

30

Nec ulli iuuenes sunt reperti ad ianuam.

Vt est uulgatus ordo narratae rei

Omnes scierunt numinum praesentiam

Vati dedisse uitam mercedis loco.