Homo doctus in se semper diuitias habet.
Simonides, qui scripsit egregium melos,
Quo paupertatem sustineret facilius,
Circum ire coepit urbes Asiae nobiles,
5
Mercede accepta laudem uictorum canens.
Hoc genere quaestus postquam locuples factus est,
Redire in patriam uoluit cursu pelagio;
Erat autem, ut ait, natus in Cia insula.
Ascendit nauem; quam tempestas horrida
10
Simul et uetustas medio dissoluit mari.
Hi zonas, illi res pretiosas colligunt,
Subsidium uitae. quidam curiosior:
"Simonide, tu ex opibus nil sumis tuis?"
"Mecum" inquit "mea sunt cuncta." tunc pauci enatant,
15
Quia plures onere degrauati perierant.
Praedones adsunt, rapiunt quod quisque extulit,
Nudos relinquunt. forte Clazomenae prope
Antiqua fuit urbs, quam petierunt naufragi.
Hic litterarum quidam studio deditus,
20
Simonidis qui saepe uersus legerat
Eratque absentis admirator maximus,
Sermone ab ipso cognitum cupidissime
Ad se recepit; ueste, nummis, familia
Hominem exornauit. ceteri tabulam suam
25
Portant, rogantes uictum. quos casu obuios
Simonides ut uidit, "Dixi" inquit "mea
Mecum esse cuncta; uos quod rapuistis perit."