Muli grauati sarcinis ibant duo;
Vnus ferebat fiscos cum pecunia,
Alter tumentes multo saccos hordeo.
Ille onere diues celsa ceruice eminet
5
Clarumque collo iactans tintinnabulum;
Comes quieto sequitur et placido gradu.
Subito latrones ex insidiis aduolant
Interque caedem ferro mulum sauciant,
Diripiunt nummos, neglegunt uile hordeum.
10
Spoliatus igitur casus cum fleret suos,
"Equidem" inquit alter "me contemptum gaudeo;
Nam nil amisi nec sum laesus uulnere."
Hoc argumento tuta est hominum tenuitas,
Magnae periclo sunt opes obnoxiae.