Miluus et columbae
Qui se committit homini tutandum improbo,
Auxilium dum requirit, exitium inuenit.
Columbae saepe cum fugissent miluum,
Et celeritate pennae uitassent necem,
5
Consilium raptor uertit ad fallaciam
Et genus inerme tali decepit dolo:
"Quare sollicitum potius aeuum ducitis
Quam regem me creatis icto foedere,
Qui uos ab omni tutas praestem iniuria?"
10
Illae credentes tradunt sese miluo;
Qui regnum adeptus coepit uesci singulas
Et exercere imperium saeuis unguibus.
Tunc de relicuis una: "Merito plectimur,
<huic spiritum praedoni quae commisimus.">