Gallio, crimen erit uix excusabile nobis,
Carmine te nomen non habuisse meo.
Tu quoque enim, memini, caelesti cuspide facta
Fouisti lacrimis uulnera nostra tuis.
5
Atque utinam rapti iactura laesus amici
Sensisses ultra, quod quererere, nihil!
Non ita dis placuit, qui te spoliare pudica
Coniuge crudeles non habuere nefas.
Nuntia nam luctus mihi nuper epistula uenit,
10
Lectaque cum lacrimis sunt tua damna meis.
Sed neque solari prudentem stultior ausim,
Verbaque doctorum nota referre tibi:
Finitumque tuum, si non ratione, dolorem
Ipsa iam pridem suspicor esse mora.
15
Dum tua peruenit, dum littera nostra recurrens
Tot maria ac terras permeat, annus abit.
Temporis officium est solacia dicere certi,
Dum dolor in cursu est et petit aeger opem.
At cum longa dies sedauit uulnera mentis,
20
Intempestiue qui mouet illa, nouat.
Adde quod (atque utinam uerum tibi uenerit omen!)
Coniugio felix iam potes esse nouo.