Carmen ad iratum dum tu perducis Achillem

      Primaque iuratis induis arma uiris,

Nos, Macer, ignaua Veneris cessamus in umbra,

      Et tener ausuros grandia frangit Amor.

5

Saepe meae "tandem" dixi "discede" puellae:

     In gremio sedit protinus illa meo;

Saepe "pudet" dixi: lacrimis uix illa retentis

      "Me miseram, iam te" dixit "amare pudet?"

Implicuitque suos circum mea colla lacertos

10

      Et, quae me perdunt, oscula mille dedit.

Vincor, et ingenium sumptis reuocatur ab armis,

      Resque domi gestas et mea bella cano.

Sceptra tamen sumpsi curaque tragoedia nostra

      Creuit, et huic operi quamlibet aptus eram:

15

Risit Amor pallamque meam pictosque cothurnos

     Sceptraque priuata tam cito sumpta manu;

Hinc quoque me dominae numen deduxit iniquae,

      Deque cothurnato uate triumphat Amor.

Quod licet, aut artes teneri profitemur Amoris

20

     (Ei mihi, praeceptis urgeor ipse meis),

Aut quod Penelopes uerbis reddatur Vlixi

     Scribimus et lacrimas, Phylli relicta, tuas,

Quod Paris et Macareus et quod male gratus Iason

      Hippolytique parens Hippolytusque legant,

25

Quodque tenens strictum Dido miserabilis ensem

     Dicat et *Aoniae Lesbis amata lyrae*.

Quam cito de toto rediit meus orbe Sabinus

     Scriptaque diuersis rettulit ipse locis!

Candida Penelope signum cognouit Vlixis,

30

      Legit ab Hippolyto scripta nouerca suo;

Iam pius Aeneas miserae rescripsit Elissae,

     Quodque legat Phyllis, si modo uiuit, adest.

Tristis ad Hypsipylen ab Iasone littera uenit,

     Dat uotam Phoebo Lesbis amata lyram.

35

Nec tibi, qua tutum uati, Macer, arma canenti,

      Aureus in medio Marte tacetur Amor:

Et Paris est illic et adultera, nobile crimen,

      Et comes extincto Laodamia uiro.

Si bene te noui, non bella libentius istis

40

     Dicis, et a uestris in mea castra uenis.