Quid fles abducta grauius Briseide? Quid fles

      Anxia captiua tristius Andromacha?

Quidue mea de fraude deos, insana, fatigas?

      Quid quereris nostram sic cecidisse fidem?

5

Non tam nocturna uolucris funesta querela

      Attica Cecropiis obstrepit in foliis,

Nec tantum Niobe, bis sex ad busta superba,

     Sollicito †lacrimas defluit† a Sipylo.

Mi licet aeratis astringant bracchia nodis,

10

     Sint tua uel Danaes condita membra domo,

In te ego et aeratas rumpam, mea uita, catenas,

     Ferratam Danaes transiliamque domum.

De te quodcumque, ad surdas mihi dicitur auris:

      Tu modo ne dubita de grauitate mea.

15

Ossa tibi iuro per matris et ossa parentis

      (Si fallo, cinis heu sit mihi uterque grauis!)

Me tibi ad extremas mansurum, uita, tenebras:

      Ambos una fides auferet, una dies.

Quod si nec nomen nec me tua forma teneret,

20

      Posset seruitium mite tenere tuum.

Septima iam plenae deducitur orbita lunae,

      Cum de me et de te compita nulla tacent:

Interea nobis non numquam ianua mollis,

      Non numquam lecti copia facta tui.

25

Nec mihi muneribus nox ulla est empta beatis:

      Quidquid eram, hoc animi gratia magna tui.

Cum te tam multi peterent, tu me una petisti:

     Possum ego †naturae† non meminisse tuae?

Tum me uel tragicae uexetis Erinyes, et me

30

      Inferno damnes, Aeace, iudicio,

Atque inter Tityi uolucris mea poena uagetur,

      Tumque ego Sisyphio saxa labore geram!

Ne tu supplicibus me sis uenerata tabellis:

      Vltima talis erit, quae mea prima fides.

35

Hoc mihi perpetuo ius est, quod solus amator

      Nec cito desisto nec temere incipio.