Sabinus ille, quem uidetis, hospites,
Ait fuisse mulio celerrimus,
Neque ullius uolantis impetum cisi
Nequisse praeterire, siue Mantuam
5
Opus foret uolare siue Brixiam.
Et hoc negat Tryphonis aemuli domum
Negare nobilem insulamue Caeruli, 
Vbi iste post Sabinus, ante Quintio,
Bidente dicit attodisse forcipe
10
Comata colla, ne Cytorio iugo
Premente dura uulnus ederet iuba.
Cremona frigida et lutosa Gallia,
Tibi haec fuisse et esse cognitissima
Ait Sabinus: ultima ex origine
15
Tua stetisse dicit in uoragine,
Tua in palude deposisse sarcinas
Et inde tot per orbitosa milia
Iugum tulisse, laeua siue dextera
Strigare mula siue utrumque coeperat.
20
Neque ulla uota semitalibus deis
Sibi esse facta praeter hoc nouissimum,
Paterna lora proximumque pectinem.
Sed haec prius fuere: nunc eburnea
Sedetque sede seque dedicat tibi,
25
Gemelle Castor et gemelle Castoris.
2
mulio ed. Ald. 1517
multo (multum ξ) Ω
contatti: 