Non ideo, Gelli, sperabam te mihi fidum
In misero hoc nostro, hoc perdito amore fore,
Quod te cognossem bene constantemue putarem
Aut posse a turpi mentem inhibere probro,
5
Sed neque quod matrem nec germanam esse uidebam
Hanc tibi, cuius me magnus edebat amor,
Et quamuis tecum multo coniungerer usu,
Non satis id causae credideram esse tibi.
Tu satis id duxti: tantum tibi gaudium in omni
10
Culpa est, in quacumque est aliquid sceleris.