Ex Sophocle
Nec uero tanta praeditus sapientia
Quisquam est, qui aliorum aerumnam dictis adleuans
Non idem, cum fortuna mutata impetum
Conuertat, clade subita frangatur sua,
5
Vt illa ad alios dicta et praecepta excidant.
4
clade subita Cic. Tusc. 3, 71 codd. recc.
clade ut subita Cic. Tusc. 3, 71 codd. aliqui
Cic. Tusc. 3, 71: itaque Oileus ille apud Sophoclem, qui Telamonem antea de Aiacis morte consolatus esset, is, cum audiuisset de suo, fractus est. de cuius commutata mente sic dicitur: "nec ... excidant".
Soph. Aiax Locr. fr. 666 N², 576 R: τοὺς δ' αὖ μεγίστους καὶ σωφοτάτους φρενὶ/ τοιούσδ' ἴδοις ἄν, οἶός ἐστι νῦν ὅδε,/ καλῶς κακῶς πράσσοντι συμπαραινέσαι·/ ὅταν δὲ δαίμων ἀνδρὸς εὐτυχοῦς τὸ πρὶν/ μάστιγ' ἐρείσῃ τοῦ βίου παλίντροπον,/ τὰ πολλὰ φροῦδα καὶ καλῶς εἰρημένα.