Marius
Hic Iouis altisoni subito pinnata satelles
Arboris e trunco, serpentis saucia morsu,
Surrigit ipsa feris transfigens unguibus anguem
Semianimum et uaria grauiter ceruice micantem.
5
Quam se intorquentem lanians rostroque cruentans
Iam satiata animos, iam duros ulta dolores
Abicit efflantem et laceratum affligit in unda
Seque obitu a solis nitidos conuertit ad ortus.
Hanc ubi praepetibus pinnis lapsuque uolantem
10
Conspexit Marius, diuini numinis augur,
Faustaque signa suae laudis reditusque notauit,
Partibus intonuit caeli pater ipse sinistris.
Sic aquilae clarum firmauit Iuppiter omen.
1
testatur etiam schol. Verg. Veron. Aen. 5, 255
Cic. div. 1, 106: quid est illo auspicio diuinius, quod apud te in 'Mario' est? ut utar potissimum auctore te: "hic ...omen".