Aufugit mi animus; credo, ut solet, ad Theotimum
Deuenit. sic est, perfugium illud habet.
Quid, si non interdixem, ne illunc fugitiuum
Mitteret ad se intro, sed magis eiceret?
5
Ibimus quaesitum. uerum, ne ipsi teneamur,
Formido. quid ago? da, Venus, consilium.
1
Aufugit
offugit Gell. 19, 9, 14 codd. aliqui
Gell. 19, 9, 14: Quinti Catuli uersus illi fuerunt: "aufugit ... consilium".
Cf. Fronto p. 2 (ad M. Caes. 1, 2, 1): at ego ubi animus meus sit nescio, nisi hoc scio illo nescio quo ad te profectum eum esse.
Cf. Callim. ep. 41 (Pfeiffer): Ἥμισύ μευ ψυχῆς ἔτι τὸ πνέον, ἥμισυ δ' οὐκ οἶδ'/ εἴτ' Ἔρος εἴτ' Ἀίδης ἥρπασε, πλὴν ἀφανές./ ἦ ῥά τιν' ἐς παίδων πάλιν ᾤχετο; καὶ μὲν ἀπεῖπον/ πολλάκι "τὴν δρῆστιν μὴ ὑποδέχεσθε νέοι"./ †ουκισυνιφησον· ἐκεῖσε γὰρ ἡ λιθόλευστος/ κείνη καὶ δύσερως οἶδ' ὅτι που στέφεται.