Venantius Fortunatus carminum appendix 3

Altre sezioni


Post patriae cineres et culmina lapsa parentum,

      Quod hostili acie terra Thoringa tulit,

Si loquar infausto certamine bella peracta,

      Quas prius ad lacrimas femina rapta trahar?

5

Quid mihi flere uacet? pressam hanc funere gentem

      An uariis uicibus dulce ruisse genus?

Nam pater ante cadens et auunculus inde secutus

      Triste mihi uulnus fixit uterque parens.

Restiterat germanus apex, sed sorte nefanda

10

      Me pariter tumulo pressit harena suo.

Omnibus extinctis (heu uiscera dura dolentis!)

      Qui super unus eras, Hamalafrede, iaces.

Sic Radegundis enim post tempora longa requiror

      Pertulit haec tristi pagina uestra loqui

15

Tale uenire diu expectaui munus amantis

      Militiaeque tuae hanc mihi mittis opem?

Diligis ista meo nunc serica uellera penso,

      Vt, dum fila traho, soler amore soror?

Siccine consuluit ualido tua cura dolori?

20

      Primus et extremus nuntius ista daret

Nos aliter lacrimis per uota cucurrimus amplis

      Non erat optanti dulcia amara dari.

Anxia sollicito torquebar pectora sensu:

      Tanta animi febris his recreatur aquis?

25

Cernere non merui uiuum nec adesse sepulchro,

      Perferor exequiis altera damna tuis.

Cur tamen haec memorem tibi, care Artachis alumne,

      Fletibus atque meis addere flenda tuis?

Debueram potius solamina ferre parenti,

30

      Sed dolor extincti cogit amara loqui.

Non fuit ex longa consanguinitate propinquus,

      Sed de fratre patris proximus ille parens.

Nam mihi Bertharius pater illi Hermenefredus:

      Germanis geniti nec sumus orbe pari.

35

Vel tu, care nepos, placidum mihi redde propinquum

      Et sis amore meus quod fuit ille prius,

Meque monasterio missis rogo saepe requiras

      Ac uestro auxilio stet locus iste deo,

Vt cum matre pia uobis haec cura perennis

40

      Possit in astrigero reddere digna throno.

Nunc dominus tribuat uobis felicibus ut sit

      Praesens larga salus, illa futura decus.