Quamuis pigra mihi iaceat sine fomite lingua

      Nec ualeam dignis reddere digna uiris,

Attamen, alme pater, Christi uenerande sacerdos

      Eufroni, cupio soluere parua tibi.

5

Debeo multa quidem, sed suscipe pauca libenter:

      Sit ueniale precor quod tuus edit amor.

Ecclesiae lampas sub te radiante coruscat,

      Lumine pontificis fulget ubique fides;

Gratia praecellens sincero in pectore uernat,

10

      Quo nullus dolus est, Israhelita uires;

Immaculata tibi feliciter actio currit:

      Vt penetres caelos, haec uia pandit iter.

Dulcia conloquii sine fuco dicta refundis:

      Non sic mella mihi quam tua uerba placent;

15

Quidquid habet sensus, hoc lingua serena relaxat:

      Pectore sub uestro fraus loca nulla tenet,

Qui sine felle manes in simplicitate columbae,

      Nec serpens in te dira uenena fouet.

Aduena si ueniat, patriam tu reddis amatam

20

      Et per te proprias hic habet exul opes;

Si quis iniqua gemit, tristis hinc nemo recedit.

      Sed lacrimas remouens laetificare facis.

Martinus meritis hac uos in sede locauit:

      Dignus eras heres qui sua iussa colis.

25

Ille tenet caelum largo dans omnia uoto:

      Iunctus eris Christo hunc imitando uirum.

Non perit hic uestrum qui grex ad ouile recurrit,

      Candida nec spinis uellera perdit ouis,

Non lupus ore rapit praedam pastore uigente,

30

      Sed fugit exclusus non lacerando greges.

Haec tibi lux maneat longos, uenerande, per annos

      Atque futura dies lucidiora ferat.