Paulinus Petricordiae de uisitatione nepotuli sui


Quam modicam stillam quanto torrente rependis,

Sancte deus, licet ipsa huius uel guttula roris

A te tam sterili data sit uel praestita cordi.

Non his obsequiis tam largum flumen egebat

5

Vt tenuis leuibus foliis qui decidit umor

Tam profluo augmentum faceret dum labitur amni,

Cum magis ad ramos de ripis surgeret umor.

Dum uitreus fundit nebularum stamina gurges

Contiguumque rapit sitiens uicinia frigus.

10

Inde haec gutta meas tetigit tam prodiga fauces,

Tangeret ut murmur solidi crystalla fluenti.

Quantum haec sola mihi ferret patientia donum,

Vt nullam incideret felix audacia culpam:

Nunc uero his etiam duplicatur gratia signis,

15

Vt nullo te fine canam, uenerande sacerdos.

Non finitur opus quo susciter. addita crescunt,

Quae meminisse iuuet. uirtus dum proditur, astat.

Tune meas uisis lacrimas? tu fletibus illis

Fers miseratus opem? te uitae altissimus auctor

20

Exorante grauis cohibet lamenta senectae?

Ipsa salus uitam reuehit. deiecerat aegrum

Et paene exanimem morbi uis tanta nepotem

Coniunctamque eidem nubendi lege puellam,

Vt uix iam tenui spirarent corpora flatu,

25

Nec posset sollers tactus deprendere uenas

Subtracto pulsu filo languente latentes.

Me quoque submotum pietas arcebat ab omni

Officio. exosam uitabant lumina lucem,

Dum poena est quodcumque uident. spes uua pauentis

30

Cor tetigit iuuenis, causam mandare patrono

Indulti et totiens propius meminisse fauoris.

Nuper contigerat perlatam euoluere chartam,

Quae tanti ad nosmet meriti peruenerat, inde

Innumera ut miris fulgeret gratia signis,

35

Quis dominus ueri meritum testatus amici

Ornabat sanctum per dona immensa sepulchrum.

Haec signa antistes dextra signauerat alma

Perpetuus, tanti gauisus laude magistri.

Hanc igitur chartam uix linguae murmure paruo

40

Incunctante fide spes non incerta poposcit.

Exanimi iuueni uires fiducia fandi

Praestitit et fessam laxauit gratia linguam.

Ergo inter medios quos febris mouerat ignes

Virtutum palmas stomacho coniunxit anhelo

45

Et rapuit, recolendo fidem quae scripsit, in ipsis

Condita uisceribus quidquid conclusa tegebat

Pagina, et ad uotum uelox medicina cucurrit.

Exiluit iussus tanta ad miracula sudor,

Creuit et ad numerum tanti quoque muneris ordo,

50

Vt scribenda fidem faciant, quam scripta retentant.

Non tam pernici suspendunt sucina saltu

Fistucam faeni uicini glute uaporis,

Quam citus ad chartam madefacti corporis umor

Mandato celerante redit. spe uita reuertens

55

Affectu quaesiuit auum quasi nuntia tanti

Muneris, et reliquis iussit me iungere signis

Quam persensit opem. tali mandanda patrono est

Causa rei. adsistit propior clementia sancti

Et culpae offensam releuat tutella fauoris.

60

Nec mora commoditas numerum praegressa dierum,

Quo saepe ignaros spes dinumerata fefellit,

Auxiliis orantis adest. nec clauditur ullis

Gratia uera locis nec uires terminus artat,

Quas deus accumulat. propter curatio tangit,

65

Qua saluator adest. tam longe abiuncta sepulchro

Cellula suscepit, quod mens adtenta poposcit,

Atque ipso ingressa est quo credita gratia puncto.

Ille aeger letumque pauens uxoris amatae

Fit medicus suadetque fidem mittendo salutem,

70

Poscit et ille torus, quidquid persenserat iste.

Est certamen opem retinere et quaerere partem.

Hic possessa timet dimittere, at illa probatis

Se quoque saluari festinat credula signis.

Si † dure inque uices ambo optant, ambo retentant,

75

Atque haerens uni pietas succurrit utrique.

Grates, sancte, tibi, dum spiritus hos regit artus,

Mens et lingua canet. nunc respice cetera clemens

Membra domus, celeris reuehens fomenta salutis,

Et tibi commissam propior solare senectam,

80

Optata indulgens propere uel praestita seruans.