Quisquis torpentem passus transisse iuuentam
Nec timuit uitae prouidus ante mala,
Confectus senio, postquam grauis affuit aetas,
Heu frustra alterius saepe rogabit opem.
5
Solibus ereptos hiemi formica labores
Distulit et breuibus condidit ante cauis.
Verum ubi candentes suscepit terra pruinas
Aruaque sub rigido delituere gelu,
Pigra nimis tanto non aequans corpore nimbos
10
In propriis laribus umida grana legit.
Discolor hanc precibus supplex alimenta rogabat,
Quae quondam querulo ruperat arua sono:
Se quoque, maturas cum tunderet area messes,
Cantibus aestiuos explicuisse dies.
15
Paruula tunc ridens sic est affata cicadam
(Nam uitam pariter continuare solent):
"Mi quoniam summo substantia parta labore est,
Frigoribus mediis otia longa traho;
At tibi saltandi nunc ultima tempora restant,
20
Cantibus est quoniam uita peracta prior."
[Sic, homo, grana metas ut cum tua uenerit aetas,
Ad senii metas non aliena petas.]