Paruula progeniem terrae mandauerat ales,
Qua stabat uiridi caespite flaua seges.
Rusticus hanc fragili cupiens decerpere culmo
Vicinam supplex forte petebat opem.
5
Sed uox implumes turbauit credita nidos,
Suaserat et laribus continuare fugam.
Cautior hos remeans prohibet discedere mater:
"Nam quid ab externis proficietur?, ait.
Ille iterum caris operam mandauit amicis;
10
At genetrix rursum tutior inde manet.
Sed postquam curuas dominum comprendere falces,
Frugibus et ueram sensit adesse manum:
"Nunc, ait, o miseri, dilecta relinquite rura,
Cum spem de propriis uiribus ille petit."