Edita gurgitibus limoque immersa profundo
Et luteis tantum semper amica uadis,
Ad superos colles herbosaque prata recurrens,
Mulcebat miseras turgida rana feras:
5
Callida quod posset grauibus succurrere morbis
Et uitam ingenio continuare suo;
Nec se Paeonio iactat cessisse magistro,
Quamuis perpetuos curet in orbe deos.
Tunc uulpes pecudum ridens astuta quietem,
10
Verborum uacuam prodidit esse fidem.
"Haec dabit aegrotis, inquit, medicamina membris,
Pallida caeruleus cui notat ora color?"
[Ne sibimet quisquam de rebus inaniter ullis,
Quod nequit imponat, nostra fabella monet].