Simon, quem uocitant Petrum,

Summus discipulus dei,

Lucis forte sub exitu,

Cum uesper croceus rubet,

5

Curuam uulserat ancoram

Captans flamina linteis

Et transnare uolens fretum.

Nox uentum mouet obuium,

Fundo qui mare misceat,

10

Iactatam quatiat ratem.

Clamor nauticus aethera

Plangens atque ululans ferit

Cum stridore rudentium

Nec quidquam suberat spei

15

Mergendis prope naufragis,

Cum Christum procul aspicit

PaVens turba periculis

Calcantem pedibus mare,

Ac si per solidam uiam

20

Siccum litus obambulet.

Haec miracula ceteri

Vectores pauidi stupent,

Solus non trepidus Petrus

Agnoscit dominum poli

25

Terraeque et maris inuii,

Cuius omnipotentiae est

Plantis aequora subdere.

Tendit suppliciter manus,

Notum subsidium rogat.

30

Ast ille placide adnuens

Puppi ut desiliat iubet.

Iussis obsequitur Petrus,

Sed uestigia fluctibus

Summis tinguere coeperat

35

Et lapsante gradu pedes

Pessum mergere lubricos.

Mortalem deus increpat

Quod sit non stabili fide

Nec calcare fluentia

40

Nec Christum ualeat sequi.

Tum dextra famulum leuat

Sistitque et docet ingredi

Tergum per tumidum freti.

Sic me tuta silentia

45

Egressum dubiis loquax

Infert lingua periculis

Non ut discipulum Petrum

Fidentem merito et fide

Sed quem culpa frequens leuem

50

Voluat per freta naufragum.

Sum plane temerarius,

Qui noctis mihi conscius

Quam uitae in tenebris ago,

Puppem credere fluctibus

55

Tanti non timeam uiri,

Quo nunc nemo disertior.

Exultat fremit intonat

Ventisque eloquii tumet;

Cui mersare facillimum est

60

Tractandae indocilem ratis,

Ni tu, Christe potens, manum

Dextro numine porrigas,

Facundi oris ut inpetus

Non me fluctibus obruat,

65

Sed sensim gradiens uadis

Insistam fluitantibus.