Dea sancta Tellus, rerum naturae parens,
Quae cuncta generas et regeneras †sidus†,
Quae sola praestas gentibus uitalia,
Caeli ac maris diua arbitra rerumque omnium,
5
Per quam silet natura et somnos capit
Itemque lucem reparas et noctem fugas:
Tu Ditis umbras tegis et inmensum chaos
Ventosque et imbres †tempestatesque† contines
Et, cum libet, dimittis et misces freta
10
Fugasque solem et procellas concitas
Itemque, cum uis, hilarem promittis diem.
Tu alimenta uitae tribuis perpetua fide
Et, cum recesserit anima, in te refugimus.
Ita, quidquid tribuis, in te cuncta recidunt.
15
Merito uocaris Magna tu Mater deum,
Pietate quia uicisti diuum numina.
Tu <es> illa uere gentium et diuum parens,
Sine qua nil maturatur nec nasci potest.
Tu es Magna, tuque diuum regina <es> dea.
20
Te, diua, adoro tuumque ego numen inuoco,
Facilisque praestes hoc mihi quod te rogo,
Referamque, diua, gratiam [tibi] merita fide;
Exaudi, quaeso, et faue coeptis meis;
Hoc quod peto a te, diua mihi praesta uolens:
25
Herbas, quascumque generat maiestas tua
Salutis causa <et> tribuis cunctis gentibus,
Hanc <nunc> mihi permittas medicinam tuam.
Veni ad me, <diua>, cum tuis uirtutibus,
Quodque ex his fecero, habeat euentum bonum.
30
Cuique easdem dedero quique easdem a me acceperit
Sanos eos praestes. denique nunc, diua, hoc mihi
Maiestas praestet <tua> quod te supplex rogo.
De hoc et eo quod sequitur vide praef. pp. X sq. Habent Voss. Lat. Quart. 9 saec. VI (L) et Vratislav. saec. IX (B); etiam, qui vix ullius momenti sunt, Laurentiani 73, 16 et 41 herbarium salubrium legendarum medicinalium praecatio terrae matris carmen sic dicis L : Inci(pit) precatio terre B