Aspice felicem sibi, non tibi, Romule, Sullam
Et Marium, si uis, aspice, sed reducem,
Nec non Antoni ciuilia bella mouentis
Non semel infectas aspice caede manus
5
Et dic: Roma perit! regnauit sanguine multo,
Ad regnum quisquis uenit ab exilio.
FONTI:
Suet. Tib. 59: Multa praeterea specie grauitatis ac morum corrigendorum, sed et magis naturae optemperans, ita saeue et atrociter factitauit, ut nonnulli uersiculis quoque et praesentia exprobrarent et futura denunciarent mala: [...] "aspice...exilio".