Crimine quo merui, iuuenis placidissime diuum,
Quoue errore miser, donis ut solus egerem,
Somne, tuis? tacet omne pecus uolucresque feraeque
Et simulant fessos curuata cacumina somnos,
5
Nec trucibus fluuiis idem sonus; occidit horror
Aequoris, et terris maria acclinata quiescunt.
Septima iam rediens Phoebe mihi respicit aegras
Stare genas; totidem Oetaeae Paphiaeque reuisunt
Lampades et totiens nostros Tithonia questus
10
Praeterit et gelido spargit miserata flagello.
Vnde ego sufficiam? non si mihi lumina mille,
Quae sacer alterna tantum statione tenebat
Argus et haud umquam uigilabat corpore toto.
At nunc, heu! si aliquis longa sub nocte puellae
15
Bracchia nexa tenens ultro te, Somne, repellit,
Inde ueni, nec te totas infundere pennas
Luminibus compello meis (hoc turba precetur
Laetior): extremo me tange cacumine uirgae,
Sufficit, aut leuiter suspenso poplite transi.