Anthologia Vossiana 52a Z (= 463 R = 461 SB)
Sicine componis populos, Fortuna, furentis
Vt uinci leuius, uincere sit grauius?
Occisum credens gaudebat Maeuius hostem;
Infelix fratris uulnere laetus erat.
5
Nec licuit non nosse nefas: dum membra cruenti
Nudat, in exuuias incidit ipse suas.
Et scelus et fratrem pariter cognouit et amens
'Hoc age', ait, 'maius nunc tibi restat opus:
Vincere uictorem debes, defendere fratrem.
10
Cessas? ad facinus quam modo fortis eras!
Terram, iura, deos, bellum iam polluis ipsum:
Quod ciuile fuit, sic quoque culpa grauis.
His manibus patriae tu tam pia signa requiris
Miles, in Antoni dignior ire rates?
15
Eripuit uirtus pietatem, reddere uirtus
Debet: qua rapuit, hac reparanda uia est.
Quid moror absolui?' Dixit, gladioque cruento
Incubuit, iungens fratris ad ora sua.
Sic, Fortuna, regas semper ciuilia bella,
20
Vt uictor uicto non superesse uelit.